Selderallergie

Selder (of selderij), Apium graveolens, is een plant behorend tot de familie van de Apiaceae of schermbloemigen, ook bekend als Umbelliferae. Tot dezelfde familie behoren ook wortelen, venkel, dille, peterselie, anijs, komijn, koriander, kervel, e.a.. In onze streken worden er vooral drie soorten selder geteeld: de groene selder en bleekselder (A. g. dulce), de knolselder (A. g. rapaceum) en de snijselder of kleine selderij (A. g. secalinum). Selder is aanwezig in levensmiddelen onder verschillende vormen: als dusdanig, onder poedervorm, als selderzaad, als selderzout,…).

Allergie voor de Apiaceae is zeer zeldzaam bij jonge kinderen. Selderallergie behoort tot de meest voorkomende voedselallergieën in veel Europese landen, zoals Zwitserland, Duitsland en Frankrijk. Bovendien zijn ongeveer 30% van de ernstige anafylactische reacties op voedsel toe te schrijven aan selder.

Verschillende onderzoekers hebben de selderallergenen bestudeerd. Men onderscheidt 5 allergenen: van Api g 1 tot Api g 4 en Api g 5 of CCD (cross-reactive carbohydrates determinants) ; Api g 1 en Api g 5 zijn majeure allergenen. Selderallergie is zeer dikwijls geassocieerd met overgevoeligheid voor berken- en/of bijvoetpollen. Men wordt vooreerst gesensibiliseerd via het majeure allergeen van de berkenpollen (Bet v 1) in de streken waar deze boom veel voorkomt (Centraal-Europa) of via de bijvoetpollen in Zuid-Europa. Er bestaat een risico voor kruisallergieën met andere groenten en specerijen van de familie van de Apiaceae. Men spreekt thans over het selder-wortel-bijvoet-berken-specerijen-syndroom.

Patiënten met selderallergie kunnen reageren op heel kleine dosissen; uit de beschikbare gegevens blijkt evenwel dat de laagste dosis voor rauwe selder 0.7 g bedraagt. De symptomen kunnen variëren van een relatief licht oraal syndroom (jeuk ter hoogte van de lippen, keel, tong) tot systemische reacties (gastro-intestinale symptomen, kortademigheid of hoesten, jeuk, urticaria, angio-oedeem, rhinitis of conjunctivitis) en zelfs anafylactische shock en andere zeer ernstige reacties. Bovendien zijn de reacties bij herhaalde inname van selder in het algemeen ernstiger dan bij andere allergieën die verband houden met pollen. De diagnose van de allergie begint bij het bestuderen van de klinische geschiedenis van de patiënt. De provocatietest is het meest betrouwbaar maar om verschillende redenen (duurtijd, kostprijs, risico) kan hij vervangen worden door huidpriktesten en/of specifieke IgE-dosering, in functie van de klinische geschiedenis.

De enige behandeling van de patiënt met selderallergie berust thans nog op de totale eliminatie van selder, maar immunotherapie (induceren van de tolerantie) ligt ter studie. De spoedbehandeling van een anafylactische reactie bestaat uit het toedienen van een injectie met epinefrine.

Technologische processen beïnvloeden de allergeniciteit van selder. De geïnduceerde reacties bij gevoelige patiënten zijn verschillend naargelang de selder rauw, gekookt, geheel of in poedervorm voorkomt of ook na behandelingen zoals verwarming in een magnetronoven, drogen, bestralen, ultra hoge druk, enz.. Allergische reacties treden het meest op met rauwe selder. Selder in poedervorm blijkt even allergeen te zijn als rauwe selder.

 

 

 

   
© ciriha

Connexion